Ons leven kan enorm beïnvloed worden door gedachten. Het kan enorm belemmerd worden door piekeren.
Vooral door het herhalen van steeds dezelfde gedachten die alleen onrust geven.
Soms is het ook nodig, in je brein, flink die gedachten afspelen en onderzoeken welke kant op te gaan, hoe het probleem dat zich voordoet op te lossen.
Althans, mijn persoonlijke ervaring is dat het gepuzzel echt wel handig is op dat soort momenten om tot het aha-moment te komen.
Maar wanneer deze gedachte(n) onrust gaan geven, zich alleen herhalen en zelfs angsten naar boven halen over de toekomst dan gaat het mis.
Deze gedachten kunnen gekoppeld zijn aan allerlei handelingen of acties die je wel of niet onderneemt. Je doet op repeat steeds hetzelfde, al denk je soms dat je er wel een verandering aan brengt, uiteindelijk is het puur een herhalen van…en dan is de uitkomst nog altijd hetzelfde.
Ook ik mocht hier weer iets mee doen, even gaan stilstaan bij wat er nu eigenlijk echt gaande is, maar bovenal, wat ik aan het doen ben!
Ook ik heb dan die tijd even nodig en soms even flink op mijn plaat gaan om te gaan inzien dat het herhalen van, alleen maar zorgt voor meer van hetzelfde.
Maar wat doe je dan? Hoe keer je dit?
Mijn ervaring nu en vanuit het verleden is het eigenlijk altijd korte metten maken met! Euhm…korte metten maken met?
Yep…knopen doorhakken, en juist die knopen die zoveel zorgen en angsten geven. Want uiteindelijk is dat wat je aan het doen bent juist datgene wat die onrust brengt, wat alles dat je juist niet wilt in stand houdt.
En hoe hak je knopen door? Voor mij was het deze keer nodig om echt alle emoties, alle onrust vertienvoudigt te voelen. Zo intens dat alles in mij schreeuwde dat ik andere keuzes moest gaan maken.
Hoe zien die emoties er dan uit? Nou, ik vergelijk deze intensiteit uiteindelijk met iets dat ik vroeger altijd deed rondom de kerst.
Wanneer de goede Sint het land weer verliet kwam de kerstboom bij ons weer tevoorschijn en mijn kinderen hielpen altijd mee met het versieren, althans, er was één gouden regel: “Pas helpen wanneer mama de lichtjes erin had gedaan!”
Want wanneer de lichtjes uit de doos gingen, wilde dit nog wel eens voorkomen, hoe netjes alles ook opgeborgen was, dat ze in de knoop gingen en dan was het niet fijn om bij mama te zijn. Verre van fijn zelfs!!!
Rood aanlopen, veel zuchten, zachtjes mopperen tot het uiteindelijk vervloeken van de kerstlichtjes, de boom en het hele feest!
Het was een tijd waarin wij elke cent moesten omdraaien, en ik had van huis uit geleerd dat je nooit zomaar iets weggooit. Ik gaf dus niet op, en het kon uren duren eer het lukte om alles uit de knoop te krijgen.
Tot dat ene jaar dat ik mij afvroeg wat ik in hemelsnaam aan het doen was toen ik de boom aan het aftuigen was en ik de boel wéér uit de knoop probeerde te halen omdat er nu twee verschillende lichtjes door elkaar waren gegaan en het lukte maar niet om ze uit elkaar te krijgen? Ik stond op het punt om deze dan maar zo in de doos te smijten, wetende dat ik dan het jaar erop weer hetzelfde zou hebben.
Ik nam er een schaar bij en knipte één lijntje door. Yep, zonde en moesten in de prullenbak, maar er was geen onrust, geen boosheid en dat was het enige dat telde.
Nu is deze beslissing niet echt te vergelijken met de pittigere dingen in het leven, zoals zorgen om gezondheid of geld. Toch heb ik hier wel een les uit gehaald.
Want herhaling van de dingen doen die niet werken heeft geen zin, het lost niks op en hoe angstig dan sommige beslissingen kunnen zijn, vooral omdat je niet weet wat de uitkomst gaat zijn….je weet donders goed dat wat je nu doet ook niet werkt.
Dan kom je op een quote, die volgens velen bij Einstein vandaan komt;
“The definition of insanity is doing the same thing over and over and expecting different results…”
“Waanzin is steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten…”
Voor mij was deze week het moment dat ik de schaar erbij nam en één van die lichtjes doorknipte, omdat ik in elke cel van mijn lichaam besefte dat wat ik aan het doen was duidelijk niet werkte. Dat wat ik wilde voor mijzelf niet deze steeds herhalende uitkomst is.
Je loopt een kamer uit, sluit de deur achter je dicht en gaat een nieuwe deur door. Is dit de juiste deur? Gaat dit je brengen wat je wenst?
Dat weet je inderdaad nog niet, en het kan zeker eng zijn, spannend zijn.
Maar één ding weet je wel…je krijgt hoe dan ook een ander resultaat dat altijd beter is dan dat wat je tot nu had.
Liefs, Lua