Misschien kreeg je als kind te horen dat de vrienden waar je mee om ging niet oké was. Misschien zeg je dit zelf weleens tegen je eigen kinderen. De opmerking dat iemand verkeerde vrienden heeft en om die reden doet of juist niet doet wat die doen moet, is verre van onbekend. Toch?
We weten het heel goed aan te geven als het om jongeren gaat. Maar hoe zit het met ons volwassenen? In hoeverre kiezen wij er als volwassenen voor om met mensen om te gaan die helemaal niet het beste in ons naar boven halen?
Er wordt gezegd dat je als mens het gemiddelde bent van de vijf mensen waar je mee omgaat. En het is ook echt waar. Datgene wat je denkt en doet ligt dichtbij die bepaalde mensen waar je het meest mee omgaat. Dat hoeft helemaal niet verkeerd te zijn hoor, maar wat als jouw leven niet is wat je ervan zou willen? Wanneer je zelf het gevoel hebt steeds tegen hetzelfde aan te lopen, wanneer je vaak ervaart dat de dingen niet gaan zoals je zelf zou willen dan betekent dit dat er iets mag veranderen.
Wil dat zeggen dat je meteen je vijf beste vrienden de deur moet wijzen? Nou…zover wil ik nu ook niet gaan. Want dat zou betekenen dat je in plaats van verantwoordelijkheid te nemen over jouw leven, je dit bij je vrienden neerlegt. Dat is zeker niet de bedoeling!
Oefening
Dit is een klein stukje uit een oefening die ik mijn cliënten weleens meegeef wanneer zij opmerken toch steeds te blijven hangen in een stukje negativiteit. In het gevoel te hebben dat wat ze ook doen, er niks verandert. Welke actie ze ook ondernemen, welke keuzes ze ook maken, ze toch steeds terug vallen in dezelfde strijd die ze telkens voeren.
Begin eens met het opschrijven wat jouw normen en waarden zijn. Vervolgens ga je opschrijven, puntsgewijs waar het volgens jou beter zou kunnen en moeten in je eigen leven. Schrijf dan, bij elk punt wat jij op dit moment eraan doet om dit te veranderen en dus te verbeteren. Wanneer je dit gedaan hebt schrijf je ook de namen op van je vijf beste vrienden, degenen waar je het meest mee omgaat, die je het meeste ziet en/of spreekt. Ga dan de eerste twee punten ernaast leggen en vergelijk nu eens of zij hetzelfde vinden. Vergelijk eens of jouw wensen en doelen, jouw stappen, jouw acties overeenkomen met wat jij wilt en wenst in je leven.
Onverwachts vaak komt eruit dat er, ondanks dat het prima vriendschappen zijn, toch niet echt die overeenstemming te vinden is. De vriendenkring kan bestaan uit mensen, hoe lief ze ook zijn, die toch veel klagen over dingen. Die veel wijzen naar waar het allemaal wel aan zou kunnen liggen. Die blijven hangen in het gevoel dat het nu eenmaal is zoals het is en zelfs heb ik terug gekregen in gesprekken met mijn cliënten dat zijzelf eigenlijk niet echt stappen durven zetten of actie ondernemen omdat zij zich dan het buitenbeentje voelen.
Keuzes
Een cliënt gaf een keer aan dat ze het zo spuugzat was, ze wilde anders, ze wilde niet meer van haar vriendin horen hoe naar het leven kon zijn, ze snakte naar een positieve invulling van haar leven. Ze was stappen aan het zetten om daadwerkelijk iets te kunnen veranderen in haar eigen leven. Zij wilde aan haar relatie werken, en niet steeds geconfronteerd te worden met haar vriendin, die toevallig ook een slechte relatie had maar zij had zich hier bij neergelegd.
En nog erger, wanneer zij wel iets probeerde om haar relatie te verbeteren, en dat wat ze deed werkte ook duidelijk wel riep die vriendin dat het toch geen zin had, dat was maar voor even, het zou nooit worden zoals het was!
Ik vroeg haar wat ze wilde? Ze gaf aan dat ze helemaal niet wilde naar hoe het was, ze wilde naar het nu, en in het nu er iets moois van maken, anders moest het zijn, want ze was zelf ook ouder en anders dan zeg 20 jaar terug.
Ik vroeg haar wat ze wilde doen met de relatie met haar vriendin? Die wilde ze anders. Ze wilde niet haar vriendin de deur wijzen. Ze hield van haar, ze gaf oprecht om haar, al jaren. Maar ze wilde ook niet steeds belanden in de gesprekken die uiteindelijk een negatieve toon kregen en dat gebeurde eigenlijk altijd. Hoe positief ze ook iets vertelde, haar vriendin draaide het altijd weer naar het negatieve.
Positieve verandering
Vriendschappen zijn moeilijk. Ze zijn belangrijk, ze kunnen intens zijn en ze kunnen heel ingewikkeld zijn. Toch zijn we aan de slag gegaan toen met de focus op wat zij wilde…ze was zich bewust geworden dat de meeste mensen waar ze mee om ging die negatievere houding hadden en ze wilde er zich vrij van maken.
Het lukte haar ook in het begin. Ze nam meer tijd voor zichzelf, ze sprak haar vriendin(nen) nog wel maar het was minder vaak en zodra ze merkte dat de toon van positief veranderde naar eigenlijk een hoop zelfbeklag ging ze eerder weg.
Voor haar was dit wel heel erg moeilijk, want haar vriendinnen vonden dit niet helemaal oké en legden eigenlijk heel veel bij haar neer, Ze was aan het veranderen, erg egoïstisch aan het worden en ze toonde eigenlijk geen enkel medeleven meer.
In het ene laatste gesprek dat we hebben gehad gaf ze aan dat er wel degelijk van alles veranderde in haar leven. Ze merkte op dat door het zich afsluiten van het geklaag, zoals zij het noemde, zij zich veel beter kon focussen op wat zij echt wilde. Haar relatie met haar partner verbeterde steeds meer en zelfs op haar werk veranderde er van alles. Beter contact met collega´s, ze ging eindelijk met plezier werken en ze voelde zich ook veel meer gewaardeerd door zowel collega´s als haar werkgever.
Toch, gaf ze aan, voelde ze zich er niet goed bij. Ze was voor haar gevoel inderdaad vriendinnen aan het afvallen, ze luisterde inderdaad niet meer echt naar hun verhalen en dat gaf haar het gevoel dat ze een slecht mens was, een slechte vriendin.
Niet zo netjes
Ik kwam haar pasgeleden tegen. Maakte even een praatje en vroeg hoe het was met haar. Ik kreeg een eindeloos klaagstuk over dat het allemaal niet zo goed ging. Haar relatie was weer een hele tijd een probleem en ze dacht eraan om te gaan scheiden, maar dat zag ze ook niet echt zitten want ze waren al zo lang samen.
Werk was niks…met lood in d´r schoenen ging ze drie keer per week en ze telde de minuten af dat ze weer naar huis kon. Ze voelde zich gebruikt op haar werk en haar collega´s waren verre van leuk.
Maar gelukkig had ze wel haar vriendinnen, ze hadden er een gewoonte van gemaakt om elke maand bij elkaar te komen en dat gaf steun, want ze konden elkaar in ieder geval vertellen hoe ze zich voelden. Dat was in ieder geval heel erg fijn…
Tja, ik hoorde dat zo aan, en vroeg mijzelf af hoe mijn dag eigenlijk verliep? Ja, ik had wel een leuke dag, was lekker bezig geweest die ochtend in de praktijk, ging nu wat boodschapjes doen en ja mijn bui veranderde wel iets, ik wilde eigenlijk het liefste heel diep en heel duidelijk zuchten…dus, gaf ik aan er weer vandoor te moeten, wenste haar veel succes met alles en liep snel door.
Misschien niet zo netjes, misschien niet zo lief, maar misschien wilde ik gewoon lief zijn voor mijzelf, mijn normen en waarden volgen en mij goed blijven voelen, zodat ik mijn doelen en dromen kan verwezenlijken.