Soms best een dingetje om te weten wat je wilt, en als je dat al een beetje duidelijk hebt, dan nog de weg ernaar toe weten te vinden.
Ik heb inmiddels al meerdere keren en nieuwe weg in moeten slaan omdat bleek dat de weg die ik afliep niet de juiste was. Althans, ik weet niet zeker of het niet de juiste was, ik ga er altijd maar vanuit dat had ik dat pad niet gekozen, ik niet had kunnen ontdekken wat mij verder kan helpen in het nu.
Beetje vaag misschien? Het komt er eigenlijk weer op neer dat als je weet wat niet werkt, of wat je niet fijn vindt, dan ontdek je ook wat je dan wel wilt of fijn vindt. Of dat wat wel werkt!
Keuzes
Zoals bij jongeren, al vrij snel moeten ze een kant kiezen wat betreft hun opleiding, hun toekomstbaan zogezegd. Dan hebben ze examen gedaan en gaan bijvoorbeeld verder studeren.
Na een paar maanden blijkt dat het helemaal niet is wat ze willen. Het is niet leuk, of er is geen voldoening misschien. Of ze beseffen dat ze niet het type zijn om nog een aantal jaar te gaan leren en willen echt iets totaal anders gaan doen.
En dat is helemaal oké. Wordt helaas heel vaak gezien als falen en dat is zo jammer!
Ik vraag mij werkelijk af hoe wij erop zijn gekomen om ooit kinderen, want dat zijn het nog steeds, te laten bepalen wat ze voor de rest van hun leven moeten gaan doen?
Zeker zijn er kids die het helemaal weten, die een duidelijk beeld hebben over wat ze willen gaan doen als het gaat om studie of werk in de toekomst. Maar het gros gedeelte weet dit helemaal niet!
Zo blijkt ook uit een recent onderzoek dat er een grote verschuiving is, rondom de leeftijd van 30/35, wat betreft carrière. Het blijkt dat veel mensen er toch achter komen dat ze jaren lang iets aan het doen zijn omdat het zo moet, omdat zij die bepaalde studie ervoor hebben gevolgd, maar zo ook blijkt dan dat er vaak geen echte voldoening ervaren wordt.
Talen
Ik weet dat ik iets met talen wilde gaan doen! Ik vond en vind nog steeds het spreken van andere talen helemaal geweldig en ik was er super goed in op school. Het ging mij heel erg makkelijk af.
Tot ik naar de vervolgopleiding ging. Toen bleek dat alle bijkomende vakken voor mij verre van geschikt waren. Allerlei soorten economie, ik vond het vreselijk en ik begreep er geen snars van!
De enige vakken die ik leuk vond waren de talen en maatschappijleer. Daar bleek na een half jaar, dat van overgaan naar een volgend schooljaar geen sprake zou gaan zijn en ik voelde mij doodongelukkig.
Gelukkig had ik een geweldige maatschappijleraar die mij apart nam en aangaf dat die specifieke opleiding misschien helemaal niet zo geschikt was voor mij. En niet omdat ik dom was, maar omdat mijn interesses heel ergens anders lagen. Hij vertelde hoe gepassioneerd ik kon zijn in zijn lessen, hoe actief ik dan ook altijd meedeed in de lessen, hoe ik altijd mijn huiswerk af had en hoe goed mijn cijfers waren.
Zorg
Op zijn advies ben ik een andere opleiding gaan doen, en afijn om een al te lang verhaal kort te gaan maken, uiteindelijk belande ik op mijn 17de in de zorg.
En ik heb 12 jaar lang gewerkt op dezelfde plek, 12 jaar lang gewerkt met verstandelijk gehandicapten. Daar heb ik zeker mijn talen nooit voor nodig gehad, en toch was dit wel een passie die ik voelde. Iets wat ik nooit had kunnen bedenken als de 15 jarige die dacht dat ze de toerisme kant op zou gaan.
In de loop der jaren is gebleken dat ondanks mijn liefde, nog steeds, voor het spreken van andere talen, mijn talenten en passie lag bij het werken met mensen.
Helpen en zorgen voor, begeleiden en coachen van en dat is zeker iets wat ik nu de afgelopen jaren aan het doen ben geweest. Al voor ik mijn opleidingen ging volgen voor hypnotherapie. Iets dat ik besloot om te gaan doen pas op mijn 46ste!
En dat is ook gewoon helemaal oké en voor mij voelt het alsof mijn leven nu ook weer opnieuw begint. Alsof ik nu net examen heb gedaan en mijn vervolgopleiding mocht gaan kiezen. Maar nu met de kennis en ervaring die ik in mijn leven heb opgedaan. Nu met helderheid over welk pad ik wil volgen. Nadat ik vele paden heb gevolgd die niet helemaal de juiste waren maar die mij wel steeds dichter bij dit pad brachten.
Het leven is niet zo mooi uit te stippelen zoals het wordt gebracht door onze maatschappij en ik denk dat wij daar zelf wel eens goed over mogen nadenken.
Loser
Mijn jongste vertelde gisteren een verhaal over één van zijn leraren. Deze leraar heeft nooit interesse gehad in leraar worden. Hij vond het zelfs een baan die voor losers was (als jong volwassene)
Is een hele andere studie gaan volgen, die aardig wat jaartjes duurde, ronde deze ook succesvol af, besloot toen om zich toch te gaan verdiepen in het vak docent en geeft nu les op school en doet dit met plezier!
Ik word echt blij wanneer ik deze verhalen hoor. Zeker van docenten, die mijns inziens hiermee ook duidelijk aangeven dat het altijd kan veranderen. Dat het pad dat je kiest oké is en gaandeweg zal je wel gaan ontdekken of dit een blijvend pad is of niet.
Ik denk dat deze verhalen meer verteld mogen worden. Minder druk op de schouders van onze kids. Ze laten weten dat ze hun hart mogen volgen, dat ze er zeker voor moeten werken maar dat er geen falen is wanneer het niet blijkt te werken voor ze.
Tijdelijk
Ik heb vaak het gevoel gehad te falen omdat ik steeds heen en weer schoot. Omdat ik steeds weer een nieuw pad opvloog en dan dacht dit is het en dan bleek het toch weer tijdelijk te zijn.
Dan is het maar tijdelijk. Ons leven hier is tijdelijk dus laten we er dan ook voor zorgen dat we er alles uithalen voor onszelf. Dat wat voor ons goed is. Dat wat bij ons past.
Het leven is één groot avontuur! Een leuk avontuur, soms ook een moeilijk en spannend avontuur, dan soms weer een verdrietig avontuur. Maar welk avontuur je ook meemaakt, laat het nooit aan je voorbijgaan door er niet aan te willen deelnemen.
Jouw leven is echt van jou! Dus, leef het volop en helemaal op jouw manier, zodat je aan het einde van de rit terug kunt kijken met één grote glimlach en een gelukkig gevoel, wetende dat je er alles uitgehaald hebt dat eruit te halen viel…