Ik ben geboren op 18 september 1971 in La Coruña (Spanje). Op 4 januari 1972 kwam ik naar Nederland. Mijn ouders hadden de planning om toch terug te gaan na een aantal jaar. Dat is uiteindelijk heel anders gelopen en hier ben ik dan nog steeds!  

Ik ben de trotse moeder van twee jongens die elke dag opnieuw op hun eigen wijze weten hoe mijn leven weer te verrijken. Elke dag geniet ik van mijn prachtige Siberische Husky Alpha en mijn gezellige agapornis Dobey.

Mijn leven is zeer zeker niet altijd moeiteloos en leuk geweest. Ik heb behoorlijk wat obstakels gehad. Overtuigingen die mijn zelfbeeld compleet onderuit haalden en die een heel groot deel  van mijn leven ook belemmerd hebben.

Mijn ervaringen als kind, het leven met allerlei vormen van misbruik leverde het gevoel van gebroken en beschadigt te zijn. Mijn ervaringen als jongvolwassene waren eigenlijk dat er niemand was die echt wilde horen of zien wat ik probeerde aan te geven. Ik werd beschouwd als een opstandige puber met een gedragsstoornis.

Als volwassene belande ik in een huwelijk gevuld met agressie. En resulteerde uiteindelijk in een scheiding.

Geheel onverwachts, want dit was wel het laatste waar ik op zat te wachten na mijn scheiding, ontmoette ik de liefde van mijn leven, mijn soulmate. Maar ook dit mocht niet zo zijn. Hij kreeg een zwaar auto ongeluk en overleed.

Als alleenstaande moeder pakte ik mijn leven toch weer op, vond een geweldige leuke baan en de zon leek weer te gaan schijnen. Helaas werd ik in die tijd chronisch ziek en voor ik het wist was ik ontslagen en uiteindelijk zelfs afgekeurd.

Al deze ervaringen, hadden mij kunnen leiden naar een leven zonder enig vooruitzicht, een leven zonder voorspoed. De woorden plezier en vreugde hadden hier zeker geen plek meer.

Toch is dit niet wat er gebeurd is, al leek het ogenschijnlijk wel die kant op te gaan. We leven namelijk in een maatschappij waar eigenlijk gewoon vanuit wordt gegaan dat wanneer je iets traumatisch meemaakt je slachtoffer bent en dit je hele leven bij je zal moeten dragen.

Ik heb zeker mijn dieptepunten gehad maar iets in mij weigerde mijzelf over te geven aan het slachtoffergevoel. Hoe harder de klappen waren in mijn leven, hoe sterker ik terug kwam en hoe meer ik vocht voor mijn recht op vreugde in mijn leven.

Tijdens deze reis, dit avontuur dat mijn leven is, besefte ik dat het niet gaat om wat je hebt ervaren in je leven. Het gaat om wat jij besluit ermee te doen!

Mijn missie werd uiteindelijk ook om te laten zien hoe het anders kan. Om anderen te gaan helpen zichzelf te leren hoe hun eigen leven te keren. Hoe je welke negatieve ervaring dan ook kunt loslaten! Hoe je echt vanuit je eigen kracht kunt leven, op jouw eigen wijze.