“Loslaten kan ik niet, het lukt mij echt niet, ik vind het zo vreselijk moeilijk. Hoe moet ik dit doen wanneer ik zoveel van diegene hou.
Waarom loslaten? Ben ik diegene dan niet kwijt? Loslaten van mijn verleden waarin ik zo´n pijn heb ervaren, loslaten van mijn nare herinneringen, ik kan dat echt niet.
Dat is niet mogelijk….”
En dan ben ik hier om je gewoonweg te zeggen; “Ja dat kun je wel, je wilt het alleen niet! Je wilt vasthouden, je wilt de pijn blijven voelen! Jij hebt besloten dat je zonder diegene of die pijnlijke herinneringen niet bestaat.
Jij hebt besloten!”
Het vasthouden van pijn, koesteren van het verdriet om bijvoorbeeld een partner die weg is. Jezelf blijven kwellen omdat je jouw leven maar niet op de rit krijgt omdat je van mening bent dat jouw verleden nog steeds parten hierin speelt, omdat die pijn in je verweven is en nooit meer weg kan.
Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat je verdriet voelt, boosheid en teleurstelling. En al die emoties moet je ook even voelen, even allemaal op eigen wijze de revue laten passeren. Het is als het ware rouwen om iemand die weg is, of rouwen om diegene die je bent geweest in het verleden en die zoveel pijn heeft ervaren.
Maar dit vasthouden, aan die tijd, aan die emoties, aan die persoon helpt je niet. Het werkt je alleen maar tegen, dat ervaar je dagelijks. Natuurlijk is het soms niet voor te stellen dat je kunt loslaten maar dit kan dus wel en dat begint op het moment dat je besluit het toe te willen laten, dat je bereid bent de keus te maken om los te laten. Simpelweg, dat je bereid bent.
Bereid zijn om, hier draait eigenlijk alles om. Wanneer je bereid bent om een verandering aan te brengen in je leven dan zal dit ook gaan gebeuren. Bereid zijn opent deuren die tot op dat moment gesloten waren en die nooit open leken te kunnen gaan.
Bereid zijn, zorgt er ook voor dat sommige deuren eindelijk voorgoed gesloten kunnen worden, dat je langzaamaan het verleden achter je kunt laten en beetje bij beetje de ander kunt laten gaan.
Wanneer je bereid bent, geef je jezelf over. En overgave is loslaten, je strijd met de ander eindigt en dan betreed je de ruimte waar vergeving nodig is. Waar vergeving ook mogelijk is. Misschien naar de ander toe en misschien zelfs naar jezelf.
Ook vergeven is los laten en heeft niks te maken met het gedrag van de ander goedkeuren. Het helpt je verder te gaan zonder jezelf pijn te blijven doen. Daar waar vergeving plaatsvind eindigt het oordeel en het veroordelen. Eindigt de pijn en het verdriet en begint het oogsten van liefde. De grootste beloning die je maar kunt ontvangen voor alles dat je hebt gedaan, voor alles waar je aan gewerkt hebt.
Zeg gedag tegen die liefde die wil gaan of niet goed voor je was en wens diegene het allerbeste, hoeveel pijn de relatie of het afscheid ook teweeg heeft gebracht. Zeg gedag tegen die vreselijke ervaring uit je verleden die je nog dagelijks met je meedraagt en alleen wonden open blijft scheuren. Zeg gedag en laat de wonden dichtgroeien en zie dat er zelfs geen litteken hoeft over te blijven.
Loslaten is bereid zijn om te leven, om jouw levensprocessen voort te zetten en om jouw eigen bijzondere levenservaringen verder op te kunnen doen. Loslaten betekend liefde in je leven toelaten, liefde van anderen maar nog vele malen belangrijker, liefde voor jezelf van jezelf!
Wees bereid om jouw levenspad verder af te lopen op de meest liefdevolle wijze die er is; door los te laten en het nieuwe te verwelkomen.
Liefs, Lua