Heb je er weleens bij stil gestaan dat wij als mensen rechten hebben? En nee ik heb het niet over de grondwet!
Ik heb het over de volgende rechten:
- Het recht hier op aarde te mogen zijn
- Het recht om te hebben, waaronder overvloed, vrijheid en geluk
- Het recht om te voelen en te genieten
- Het voorrecht te mogen ontspannen
- Het recht om te genieten van het voelen
- Het recht op eigen verantwoordelijkheid
- Het voorrecht afhankelijkheid van anderen los te laten
- Het recht jezelf te mogen zijn
- Het recht op zuivere liefde
- Het recht om vreugde te ervaren in alles
- Het recht op vrijheid van expressie
- Het recht in je eigen kracht te blijven
- Het recht om spiritueel te groeien
- Het recht om je eigen weg te volgen
- Het recht op verbinding met alles en iedereen, allereerst met jezelf
- Het recht op je eigen levensmissie
Als je bovenstaande zo eens doorleest, dan zie je van alles staan, en wat mij is opgevallen de afgelopen jaren. Vooral door het werken met cliënten, maar zeer zeker ook in mijn eigen leven, is dat we de woorden het recht om vervangen hebben door de woorden ik wil graag.
En dan wordt er vaak zelfs achteraan geroepen; “Maar ach, ik kan wel zo veel willen!”. Of zelfs naar anderen; “Jij kan wel zo veel willen!”. Hoe vaak doen we dit niet naar kinderen?
Nee, dit moet je echt niet doen! Ik schreeuw nu echt heel luid en duidelijk; “ Nee, nee, nee….niks vervangen met willen, het is een recht die je hebt!”
Maar wat is het dan dat we deze niet opeisen? Niet opeisen in ons leven?
We zijn onze verbinding kwijt met onszelf en anderen!
Ik zal een paar rechten die je hebt toelichten en zo ook waarom deze niet ervaren worden als zijnde rechten.
Laten we eens beginnen bij: Het recht om je eigen weg te volgen
Dit is, wanneer je verbinding ervaart in jezelf en met anderen niet meer dan een logisch gevolg. En toch, wie doet dit nu echt?
Echt oprecht helemaal je eigen weg volgen, en ook nog eens omdat dit gewoonweg je recht is!
Waarom doe je het werk dat je doet? Is het omdat jij dit helemaal geweldig vindt? Super, dan ben je op jouw juiste weg.
Toch, velen van ons gaan met lood in hun schoenen dagelijks naar hun werk! Stel je dit volgende eens voor; je wordt wakker, zuchtend en kreunend. Inmiddels de wekker al 6 keer op snooze geslagen. Je voelt je moe en moe maar vooral moe! Je hebt niet lekker geslapen, het was zondag, het weekend was voorbij en je weet, ik moet weer morgen! Je brengt die dag door op je werk, doet wat je doen moet maar ondervind er totaal geen plezier aan en je telt vanaf de eerste minuut de uren af dat je weer naar huis kunt.
En dit doe je 5 dagen in de week, 4 weken in de maand, 52 weken in het jaar….jaar in, jaar uit.
Dit klinkt niet als leven vanuit het recht om je eigen weg volgen. Maar zo ook leef je niet het recht om vreugde te ervaren in alles.
Je geeft jezelf ook niet de optie om naar een andere mogelijkheid te kijken want, je hebt de verantwoording over de financiële situatie, voor jezelf of misschien je gezin? Deze druk is groot en dus blijf je dit doen.
Dit klinkt ook niet als het recht op je eigen levensmissie. Je doet wat jij denkt dat je moet doen, want dat heb je geleerd of meegekregen van ouders, school en/of maatschappij. Maar fijn voelen doet het zeker niet!
Dit is maar één voorbeeld en als we er nog verder over uitwijden dan zullen we nog veel meer tegenkomen aan rechten die jij jezelf ontzegt.
Maar wat zijn de gevolgen hiervan? Je bent los van alles en iedereen maar bovenal jezelf. Los wat betreft de juiste connectie, de juiste verbinding.
Tegen je zin een baan hebben en blijven houden is niet verbinding met jezelf of partner of gezin. Het is een verplichting, een moeten die van buitenaf opgedragen wordt.
En inderdaad, zoals ik vaker meemaak…..voel je die opstand al in jezelf? Haha ik wel hoor, je moest eens weten hoe snel de eerste reacties geuit worden.
“Ik kan niet zomaar opstappen, ik moet ook mijn rekeningen betalen want ik heb de verantwoording over…….!”
Yep, klopt helemaal. Maar ik zeg je ook niet dat je jouw baan meteen maar moet gaan opzeggen. Ik zeg je ook zeer zeker niet om verbinding te gaan ervaren vanuit een kartonnen doos als dakloze!
Maar stel, wat zou er nu gebeuren wanneer je wel vanuit deze verbinding zou leven? We blijven bij het voorbeeld, de baan die verre van fijn is…
Je weet deze baan is het duidelijk niet. Het doet je geen goed, jouw gezondheid ook niet en de mensen om je heen al helemaal niet. Jouw vreugde en het genieten van het leven is ver te zoeken of al helemaal nergens meer te vinden!
Je hebt het recht om je eigen weg te volgen, je kunt je gaan afvragen hoe die er uit zou zien? Het echt voor je gaan zien, ga maar in het gevoel stappen dat dit je zou geven!
Misschien zijn er dromen geweest, toen je jonger was of toen je nog niet de verantwoordelijkheden droeg die je nu hebt. Dromen die er nog steeds zijn. Hoe zou je leven eruit zien als je die nu alsnog ging vervullen? Of misschien zijn er in de loop der tijd nieuwe dromen ontstaan! Zou dat niet geweldig zijn om die te gaan vervullen? Hoe zou dat voelen?!
Misschien als jij ziet dat je het recht hebt maar zeer zeker ook voelt je eigen weg te volgen en in je droom of dromen te stappen beleef je het recht om vreugde te ervaren in alles.
Waaau, hoe zou dat toch voelen? Hoe zou dat eruit zien? Hoe zou het voor iedereen om je heen zijn wanneer jij vreugde in alles dat je doet gaat ervaren!
En stel, dat je nu het recht kunt zien en echt voelen om je eigen weg te volgen en ook nog eens het recht om vreugde in alles dat je doet te ervaren. Zou het dan misschien zelfs mogelijk kunnen zijn om dan als gevolg ineens je levensmissie, te herkennen, te erkennen en te voelen!
Zie jij hoe je gevoel, alleen je gevoel al, verandert in het open gaan staan voor verbinding!
Dit is wat verbinding met ons doet. Dit is wat wij zijn wanneer we net geboren zijn. Verbonden met onszelf en alles en iedereen om ons heen.
Wayne Dyer heeft hier ooit een geweldige mooie uitspraak over gedaan. Hij zei: “Een baby is een wonder. Vanuit een spermacel en een eicel die samensmelten onstaat ineens dat prachtige wondertje. Het groeit in de buik van moeder. Alles dat het nodig heeft, wordt voor gezorgd. Alles gaat zoals het gaat en wij mensen hoeven hier niet iets aan te doen. Het gebeurt gewoon…handjes ontwikkelen, voetjes, organen. Alles wat dit kleine wondertje nodig heeft om straks buiten de baarmoeder te leven, dat gebeurd allemaal automatisch. Wonderlijk niet waar?!
Maar dan is het zover, de geboorte, dit prachtige wonder is geboren en wij mogen het verwelkomen. En wat doen wij dan? We zeggen; “Dank je wel , dank je wel voor dit prachtige geschenk, voor deze perfectie, maar wij nemen het nu over!”
Wat bedoelde Wayne Dyer hier nu precies mee? Dat wij mensen schijnbaar altijd de behoefte hebben om onze natuurlijke staat van zijn, onze vanzelfsprekende verbinding over te nemen. Het vertrouwen dat dit kleine mensje echt wel weet wat het nodig gaat hebben, dat is niet meer van belang.
Daar komen onze regels, onze voorwaarden en onze verwachtingen. En zeker wel dat we dit met de juiste intentie doen. Absoluut, twijfel ik niet aan….maar, door onze bemoeienis, ons mengen in dat wij het allemaal beter weten als ouders, als omgeving, als maatschappij, hakken we deze verbinding in één grove handeling keihard door!
We groeien op en onze dromen zijn er nog, en dan, onze dromen vervagen, dromen horen bij kinderen, nu ben je volwassen, niet zeuren maar doen…niet zeuren maar doen! Je kan zoveel willen…het leven is wat het is, leg je er maar gewoon bij neer.
En hoe happy en vreugdevol voelt dat in deze staat van zijn? Met deze gedachten en op deze wijze van leven?
Hoeveel doe jij in je leven vanuit een zelfverzekerd gevoel? Hoeveel energie en kracht voel jij dagelijks?
Niet iedereen ervaart dit natuurlijk zo. Zeker wel dat er genoeg van ons zijn die de verbinding in zichzelf hebben weten vast te houden of weer hebben gevonden. Deze mensen leven hun rechten. Ze volgen hun dromen, want ze zien de mogelijkheden. Deuren openen gewoonweg! Ze ervaren dagelijks vreugde. Ze herkennen, erkennen en leven hun levensmissie. Ze ervaren succes, overvloed op de wijze die voor hen van belang is.
Dit is wat verbinding daadwerkelijk met je doet. Het laat overtuigingen die waarheden zijn geworden verdwijnen, als sneeuw voor de zon!
Een goed begin, wanneer jij jezelf herkent in het niet leven vanuit je natuurlijke staat van zijn….ga deze rechten opschrijven, zeg ze dagelijks op, voor de spiegel, of tijdens het afwassen. Het maakt niet uit waar of wanneer of hoe, maar eigen jezelf deze rechten weer toe…ga het voelen, ga het ervaren en gun jezelf het leven dat jij voor jezelf zou willen en waar jij recht op hebt!
Liefs, Lua