Waarom hebben we eigenlijk negatieve gedachten? Als we alleen positieve gedachten zouden hebben dan zouden we ons toch zeker altijd gelukkig voelen? Dus….waarom doen we dit niet? Waarom deze enorme tegenstrijdigheid waar we ons vaak niet eens bewust van zijn?
Ik wil je vragen, wat zorgt ervoor dat iets negatief is? Als je een stapje terug neemt en er goed naar kijkt zijn eigenlijk alle situaties of te wel omstandigheden gewoon neutraal. Het is wat het is en wij zijn degenen die er een negatieve of positieve waarde aan plakken! Hiermee wil ik je wijzen op hoe belangrijk overtuigingen zijn. Overtuigingen die je hebt meegekregen vanuit huis, school, werk, sociale contacten en ga zo maar door.
Wat is het dat jij (aan)geleerd hebt gaandeweg in je leven en misschien nog steeds aanleert?
Hier kom je weer op het stukje dat wij echt zelf kiezen voor onze gedachten en dus automatisch onze gevoelens. Als jij een overtuiging hebt die absoluut negatieve gevoelens opwekt dan zorgt dit er automatisch voor dat jij je ook slecht gaat voelen.
De overtuiging bestaat ook dat wij ons slecht moeten voelen als iemand iets naars overkomt. Zo ook natuurlijk wanneer ons iets naars is overkomen, hoe lang geleden dit ook is!
Je ziet dit onder anderen vaak gebeuren op Facebook. Er wordt bijvoorbeeld een bericht geplaatst over iemand die iets naars is overkomen en de reacties volgen. Soms boze reacties of soms uitbarstingen van verdriet. De ene reactie na de andere. Soms loopt het heel erg op en wordt het bijna agressief omdat overtuigingen bij mensen zo diep zitten dat er alles aan wordt gedaan om de ander te overtuigen van jouw overtuiging!!
En je kunt denken, dat is toch mooi, mensen voelen mee met diegene in de post en het is goed dat we die bepaalde situatie niet accepteren…
Ik denk dat dit verre van goed is! Vraag jezelf eens af, wat levert het op? Wat verander je ermee?
Wat het je geeft zijn juist al die negatieve gevoelens die we ook nog eens vaak niet van ons af kunnen schudden. Een naar bericht kan de hele dag meegedragen worden en vaak versterken we dit gevoel door het te blijven lezen of naar voren blijven brengen in gesprekken, of misschien het zelfde nieuws te blijven lezen, zien of beluisteren.
Kun je daadwerkelijk de situatie veranderen door je slecht te voelen? Door mee te gaan in de discussies en het nare gevoel dat al heerst nog meer te versterken?
Dit is een voorbeeld van slecht nieuws dat uiteindelijk bepaalt hoe jij je gaat voelen. Maar je kunt ook een hele andere kant opgaan hiermee.
Een ander voorbeeld van opgedane overtuigingen kan zijn dat jij je naar voelt omdat je niet op het juiste gewicht bent. We hebben geleerd, dat wanneer je overgewicht hebt je niet happy met jezelf kunt zijn! Dat kan pas wanneer je iets verandert aan je gewicht…een overtuiging met een voorwaarde!
Je voelt je niet happy omdat je het maar niet voor elkaar krijgt om meer geld te hebben. je voelt je rot omdat jouw overtuiging is dat je met geldzorgen jij je niet gelukkig kan en eigenlijk ook niet mag voelen! Pas als je dat hebt opgelost mag je weer gelukkig zijn.
Ik heb hierin ook een voorbeeld van mijzelf, een heel duidelijk voorbeeld die niet alleen gaat over mijn eigen overtuigingen maar ook heel duidelijk laat zien hoe overtuigingen die in de maatschappij bestaan hun enorme stempel drukken en zelfs heel veel schade kunnen aanbrengen.
Na mijn scheiding ging er veel mis in ons leven. Er waren vele momenten met behoorlijk flinke problemen. Ernstige problemen wat betreft relatie met ex, problemen financieel en zo ook problemen omtrent mijn gezondheid. het was een hoop waar wij mee moesten zien te dealen.
In die tijd leerde ik stap voor stap dat ongeacht de omstandigheden in mijn leven, ikzelf de regie in handen had en alleen ik bepaalde hoe ik mij wilde voelen. Ik bepaalde of ik mij wilde focussen op problemen en negatieve gedachten of ik koos ervoor om mij goed te voelen en mij te richten op eventuele oplossingen.
Dit gaf ik ook mijn kinderen mee en gaandeweg werden onze overtuigingen anders dan die we hadden en zeker dan die van anderen. We deden het goed, wij kozen voor vreugde en we wisten hierdoor ook altijd wel een oplossing te vinden voor de belemmeringen die we tegen kwamen.
Maar toen gebeurde er iets dat tot op de dag van vandaag mij echt nog steeds even ondersteboven kan brengen als ik er weer aan denk.
Er werd gevraagd om een gesprek door school en tijdens dit gesprek, een paar dagen na mijn chemokuur nota bene, een moment waar je lijf toch al niet helemaal happy is, werd er aangegeven dat er een melding door hen was gedaan bij het AMK voor kindermishandeling!
Ik begreep er helemaal niks van, en nog minder toen de uitleg kwam. Mij werd verweten door een leerkracht en dus ook de school die dit steunde dat wat ik deed, hoe ik leefde met mijn kinderen niet kon. Ik kon niet gelukkig zijn, het kon niet zo zijn dat wij het goed hadden, dat mijn kinderen het goed deden op school en dat ik ze nog alle honderd op een rijtje had staan. Men had bedacht dat ik onder behandeling moest van een psychiater en de kinderen ook hulp nodig hadden.
Je wereld valt op dat moment echt even in duigen en je weet echt niet wat te doen? Natuurlijk ben ik even een paar dagen flink van streek geweest tot ik mijzelf er weer aan herinnerde dat ik bepaalde hoe ik mij zou voelen en niet de omstandigheden in mijn leven. Wanneer er weer een brief binnen kwam aangaande dat onderwerp kon ik weer even goed van slag zijn maar steeds weer herinnerde ik mij eraan dat ik bepaalde hoe ik mij voelde.
Er kwam een officieel onderzoek en dat was pittig, huisarts werd opgeroepen voor een gesprek (die trouwens flink pissed was omdat hij van mening was dat dit nergens op sloeg) mijn huishoudelijke hulp werd erbij betrokken, school werd natuurlijk gehoord en mijn kids en ik werden thuis bezocht.
Deze hele situatie heeft ongeveer drie kwart jaar geduurd en in die tijd deden we wat we altijd deden, besluiten dat wij onze gevoelens bepaalden en niet de omstandigheden in ons leven.
Het eindrapport sprak voor zich. Ons gezin was niet alleen oké maar bewonderenswaardig. Ondanks alles wat in ons leven gebeurde hadden wij alles goed geregeld. Huishouden had ik hulp voor gevraagd omdat ik dat niet meer goed alleen kon, activiteiten kids gingen altijd door, kon ik dit niet was er altijd iemand die het over kon nemen. er was overduidelijk plezier en vreugde in ons gezin, openheid en vooral heel veel liefde.
Notitie erbij was ook toen de leerkracht werd gehoord dat opvallend was dat ze niet kon aangeven wat er nu precies mis was en waar het verhaal kindermishandeling vandaan kwam. Ze had geen enkel voorbeeld die ze kon geven en het AMK was niet echt amused hierover.
Als extra werd er aangegeven dat dit een hele bijzondere situatie was, want het was de eerste keer dat ze ervaren hadden in een gezin waar zoveel problemen waren, dat dit allemaal zo goed en liefdevol verliep! Als grapje werd er nog de opmerking gemaakt dat als zij problemen zouden hebben dat ze mij om advies zouden komen vragen aangezien ik het allemaal zo goed deed.
Je kunt je voorstellen dat dit rapport nog net niet ingelijst is en aan de muur is komen te hangen 😉
OVERTUIGINGEN is iets dat wij aanleren, en wij hebben de keus wat we ermee willen. Wij bepalen hoe we ons willen voelen, wij bepalen waar we onze aandacht aan willen schenken. Alleen wij kunnen bepalen welke overtuiging ons in de weg zit en welke niet. Welke overtuiging helemaal weg mag of welke overtuiging we kunnen veranderen of aanpassen.
Hoe kom je erachter dat een bepaalde overtuiging voor jou niet werkt? Dat doe je niet door te denken maar door te voelen! Dit is de vaak gevoerde strijd tussen gedachten en gevoelens.
Kies jij ervoor om je aandacht te richten op de omstandigheden in je leven en deze te laten bepalen hoe jij je gaat voelen?
Of kies jij ervoor dat niets en niemand anders behalve JIJ, bepaalt hoe jij je wilt voelen?
Het is echt een keus en het is helemaal aan jou!
Liefs, Lua