Mijn wens, mijn missie die steeds duidelijker aan het worden is voor mij, is vooral gericht op vrijheid bij de mens, en begint mijns inziens altijd bij een kind, bij het kind! Velen van ons struggelen als volwassenen, en toch als je kijkt naar het kind zelf, zoals wij waren en absoluut ergens in ons, diep verstopt, nog steeds zijn, kom je wat mij betreft weer uit op vrijheid!
Zijn zoals je bent, zijn wie je bent, zijn in vrijheid….zonder stempels!
Ik heb al vaker aangegeven dat ik absoluut geloof in een wereld waarin wij opgroeien in deze staat van zijn, in deze staat van vrijheid. Los van alle oordeel die we zo snel al meekrijgen en zelf natuurlijk ook neerleggen bij anderen.
Maar hoe? Hoe kan ik mijn wens uit laten komen? Hoe kan ik een kind in het NU helpen?
Al snel, tijdens mijn opleiding hypnose kreeg ik in de gaten dat je kinderen in het NU wel degelijk kunt helpen, en wel via de ouders! Ik werd er zo enthousiast door! Dit was iets dat ik niet meer uit mijn hoofd kreeg.
Hoe duidelijker mijn persoonlijke missie werd, hoe meer dit versterkt werd, hoe enthousiaster ik werd!
Ik ben dit pad opgegaan en aan de slag gegaan met ouders die aangeven dat er moeilijkheden zijn binnen en buiten het gezin met hun kind. Voornamelijk mij gericht op ouders die aangaven mijn kind is HSP en hierdoor zijn er problemen, hebben wij problemen. Hierdoor wordt mijn kind niet geaccepteerd door omgeving. Hierdoor struggelt mijn kind! Wat is er mis met ons kind? Wij weten gewoon niet meer wat te doen?
Een heel duidelijk verhaal wat mij betreft. En ik ben overtuigt van het feit dat ik hier absoluut een positief steentje aan bij mag dragen. Hulp met hypnose bieden aan de ouder en dan de verandering zien bij het kind en ouder(s)!
Ik weet gewoon dat het in deze soort situaties kan! Mijn overtuiging is belangrijk maar zeker niet te vergeten, het vertrouwen van een ouder is nodig.
De beste intentie van beiden kanten om het kind het leven te kunnen geven waar die recht op heeft, dus zichzelf kunnen en mogen zijn in vrijheid.
Super spannend, en dan komt dit als reactie van een ouder:
Lieve Lua,
Absoluut sceptisch maar zeer hoopvol met jou dit traject aangegaan. Wij als ouders willen onze zoon zo graag helpen!
We kregen steeds meer commentaar over hoe het gedrag niet goed genoeg was, hoe het schortte aan onze opvoeding. Ook al wisten wij dat er echt niks mis was met onze zoon, toch ga je twijfelen.
Twijfelen aan onszelf en de opvoeding. Want hoe kan het dat het maar niet lukt? Dat er steeds onrust is, dat er steeds strijd is.
Op school gaat het heel goed, dat is wel heel fijn om te zien, maar buiten de schoolmuren heeft iedereen wel een oordeel klaarliggen.
Thuis is het vaak niet meer te doen. Opstandigheid, boosheid, verdriet, frustratie. En dat zijn alleen de emoties van onze zoon!
We hebben zeer zeker wel in de gaten dat ons kind hooggevoelig is, maar hoe kan het dan dat het gedrag zo uit de hand loopt dat we zelf ook niet meer weten hoe rust in te bouwen in huis?
Het blijft vreemd om als ouder bij jou te komen, want hoe kun je via mij deze situatie gaan veranderen?
Ik heb mij overgegeven, en ik heb mijn vertrouwen bij jou neergelegd. Wij weten het verder ook niet meer. Geen verwachtingen, wel heel veel hoop dat dit echt verandering zou gaan brengen en wij als “normaal” gezin zouden gaan functioneren, zouden kunnen gaan leven.
Inmiddels bij jou het traject aangegaan en hoe bijzonder is het wanneer je nog geen dag later al een verschil opmerkt bij je kind en ook bij jezelf.
Een hele andere wereld ineens. Rust en respect. Het gebeurde gewoon zonder dat we actief aan de slag moesten met allerlei opdrachten!
We zijn er zeker nog niet, zoals jij ook hebt aangegeven, dit is niet iets dat we in 1 sessie zomaar gaan oplossen. Je was hier heel duidelijk in vanaf het begin. Maar het doet er niet toe hoeveel sessies er nodig zijn als het gaat om ons gezin en onze zoon.
Wij volgen het traject samen met jou, tot waar nodig want er is nu zeker vertrouwen dat ons leven als gezin kan gaan veranderen. Beter kan gaan worden en zowel onze zoon als ook wij eindelijk rust gaan krijgen zodat hij weer een vrolijk 4-jarig mannetje kan gaan zijn.
Groet, Alicia
Hier wordt ik gelukkig van, hier zie ik het leven van een kind en ouders langzaamaan veranderen, maar bovenal zie ik een kind die inderdaad zichzelf zal kunnen gaan zijn en zal kunnen gaan leven in VRIJHEID!
Lua.