Er is een groot verschil tussen pijn en lijden. Het verschil hierin is dat je het ene kunt ervaren en voor het andere kies je.
Of het nu gaat om het heden of in het verleden, er is geen enkele reden om te lijden, dit is iets waar je altijd en eeuwig een keus in hebt. Mensen vinden het vreselijk als ze te horen dat ze uit hun slachtoffer rol moeten stappen. Vaak ontstaat er woede bij het horen ervan. Maar waarom dan? Simpelweg omdat je op dat moment weet dat het waar is.
Niemand wil kiezen voor pijn, toch ervaar je dit in je leven, niemand is hier vrij van. Of het nu verdriet is om een verbroken relatie, pijn wanneer een dierbare overlijd, woede bij het horen van een nare diagnose, verlies van een dierbare, onmacht voelen bij het besef dat je financiële situatie vreselijk is, angst ervaren door toedoen van een ander…zo kan ik wel eeuwig doorgaan. Ja er is pijn, dat is nu eenmaal zo en waar je ook in geloofd, als mens ontkom je er zo nu en dan aan om dit te ervaren.
Dan is er lijden en dat is iets compleet anders. Dat is precies wat ervoor zorgt dat wat je meemaakt aan ellende in je leven vast blijft houden. Je koestert dit, het voelt soms zelfs als een vriend, de enige die er voor je is, een gevoel die je begrijpt en een excuus om te blijven waar je bent, een smoes om te wijzen naar alles en iedereen en de leugen in je leven die weerhoudt verder te gaan. Het is niets anders dan jezelf verstoppen in een slachtofferrol.
Niemand kan keuzes voor je maken ook al willen mensen zichzelf dat vaak wijsmaken. Je kunt boos worden, je kunt huilen en je kunt schreeuwen maar dit neemt niet weg dat je na dot alles een keus moet maken. Blijf je lijden of laat je de pijn los en ga je verder?
Natuurlijk zijn niet alle situaties even makkelijk. En zelfs is het zo dat wat voor de één niks bijzonders zou zijn het voor de ander voelt alsof de wereld in elkaar is gestort. Het gaat hier niet om wie heeft het goed en wie niet. Het gaat erom dat je beseft dat jouw leven, jouw toekomst in je eigen handen ligt.
Nee, je kunt vele situaties niet veranderen. Wanneer je liefde gekozen heeft voor een ander houd het op. Je kunt blijven hopen en na zes jaar jezelf nog steeds afvragen of diegene terug gaat komen, waarvan je zelf wel weet diep van binnen dat dit nooit zal gaan gebeuren, dus kies je voor het lijden. Je kunt ook beginnen met los te laten, de pijn ervaren zoals die is, en stap voor stap weer verder gaan.
Je kunt niet veel met een verleden waarin je de grootste ellende hebt meegemaakt. Dat is vreselijke pijn. Maar kies je ervoor om dit dagelijks te blijven ervaren en te blijven lijden of ga je het verleden confronteren en loslaten. Natuurlijk heb je soms deskundige hulp nodig, soms is het noodzakelijk en daar is niks mis mee.
Pijn in je leven kan zo overweldigend zijn dat je het inderdaad even niet alleen kan, geeft niks, wees trots op de stap die je neemt en ook hier stap voor stap, wetende dat je gaat loslaten en weigert de pijn uit het verleden met je mee te dragen als dagelijks lijden.
Ik zeg niet dat het makkelijk is, het is inderdaad eenvoudiger om te blijven waar je bent. Je lijden te accepteren, het enige gevoel dat je vertrouwd is. Er is nu eenmaal geen groot toverboek waarin je de spreuken kunt vinden die ervoor zorgen dat alles wat naar is verdwijnt in het luchtledige, alsof het nooit heeft bestaan. Ik zeg je wel dat wanneer je de keus maakt om de pijn los te gaan laten je toekomst vrij is van lijden en jij jezelf openstelt voor de mooie momenten.
Mensen die lijden, ervaren de mooie momenten niet meer. Niet omdat ze er niet zijn, simpelweg omdat hun wereld zo klein is geworden dat ze aan ze voorbij gaat.
Het maakt niet uit welke keus je maakt, dat mag je helemaal zelf bepalen. Wat je ook doet, weet dat alleen jij de macht hebt om je leven te veranderen mits je dit wilt. Alleen jij…
Liefs, Lua