Emotionele vluchteling, woorden die vaak door mijn hoofd zijn gegaan. Vluchten is wat ik het liefst in zoveel situaties zou willen doen! Struisvogels hebben het maar goed bekeken, gewoon lekker je kop in het zand steken en net doen alsof er echt niks is. Hoewel, dat is in principe niet waarom de struisvogel zijn kop in het zand steekt. De reden hiervoor is gewoon angst!
Waarom zou ik dan zo graag struisvogel willen zijn? Is het angst? Nee angst heb ik al ervaren, vaak genoeg de afgelopen jaren heb ik de eer gehad om dat gevoel tot in het diepste van mijn zijn te mogen ervaren. Wel was het dan angst voor het onbekende! Het zag eruit als een groot zwart gat.
Ik leek Cole wel, uit de serie Charmed, die verbannen werd daar waar alleen de demonen mogen komen. Een soort van hel, maar dan in Charmed-stijl! Geweldige serie trouwens, kon er eindeloos naar kijken! Doe ik nog steeds, om de zoveel maanden gaan de dvd´s weer uit de doos en kan ik weer helemaal opgaan in de serie!
Mijn favoriete demoon is Cole, oftewel Belthazor, oftewel de bron van alle kwaad! Maar ondanks alles is het voor hem absoluut mogelijk om echte liefde te ervaren en daar echt alles voor over te hebben. Tja, als dat inhoud de complete wereld vernietigen, dan zij dat maar zo, toch?! Lijkt me wel wat, een man in mijn leven die dat voor mij over zou hebben en dan natuurlijk ook dat goddelijke lichaam van Cole! Keep on dreaming my dear!
Echt geweldig Charmed! Prue, helaas gaat zij al snel dood, hoezo een bitch?! Maar zo gaaf, gewoon met je ogen of het bewegen van je handen gebruiken om van alles opzij te smijten! Tja, toen kwam Paige, wat doet die ook al weer? Euhm, oh ja! Zij is ook gaaf!, maar niet mijn favoriete power.
Piper, stel je voor dat je gewoon even de tijd stil kunt zetten! Of als je het echt even helemaal zat bent, laat je de boel toch gewoon ontploffen!!!
En dan Phoebe! Ik moet eerlijk bekennen dat een ieniemienie jaloezie wat betreft haar lichaam er wel is! En aangezien zij verder niet echt de meest actieve krachten bezit heeft ze mega veel gekleurde banden, of zoiets, voor allerlei vechtsporten! Mega gaaf en vet cool zeg je tegenwoordig geloof ik, of zoiets?
Die momenten zou ik wel willen ervaren om op die wijze even iemand aan te pakken. En ja, dat is ook “peace man”, want ze doen het alleen bij de slechteriken!!!! Goed excuus toch, om geweld te gebruiken?!
Charmed, één van mijn vele vluchten! Heerlijk, toch leuker als mijn hoofd letterlijk in het zand te steken. Gaan je tanden weer zo van knarsen met al dat zand ertussen, bah!
Waar had ik het eigenlijk over? Oh ja, vluchten! Ik ben altijd een emotionele vluchteling geweest, dat is gewoon een feit. Mijn beide ogen, ja echt niet één maar beide ogen gingen open na het boek gelezen te hebben van Roy Martina, die de titel draagt, emotionele vluchteling. Het lijkt ondertussen 100 jaar geleden, maar afijn dat doet er nu niet toe. Geweldig boek, en ik heb er in ieder geval héél wat aan gehad al vraag ik me vandaag af wat precies? Oh ja: dat vluchten niet het meest verstandigste was om te doen!
Velen in mijn omgeving verwarden mijn vluchtgedrag altijd met lui-zijn! Ik lui? Tja kan het wel zijn hoor, maar in principe ben ik absoluut nooit te beroerd geweest om iets te doen. Ben niet vies van hard werken en moet er zelfs aan toevoegen dat ik het juist lekker vind om hard te werken. Zet je gedachten weer opzij (vluchten?) …
Mijn virtuele eiland, een begrip voor velen die mij kennen. Het is daar ruim, vrij, warm en vooral, het allerbelangrijkst, het is daar heerlijk rustig n veilig. Een plek waar ik mijzelf verstop voor de wereld, voor de maatschappij, voor de mensen.
En plek waar er niemand te vinden is die mij veroordeeld. Een plek waarin ik mijn gedachten en emoties de vrije loop kan laten gaan en uiteindelijk het voor elkaar krijg om alles op een rijtje te krijgen.
Op mijn eiland neem ik mijn beslissingen. Mijn meest belangrijkste beslissingen! Op mijn eiland gebeuren de veranderingen die mijn leven gaan veranderen. Op mijn eiland ben ik helemaal alleen maar zeer zeker niet eenzaam!
Mijn eiland heeft in de loop der jaren veel ellende veroorzaakt bij velen. Men begrijpt het niet maar nog veel erger, men accepteert het ook vaak niet dat ik de behoefte heb om me af te zonderen! En dat doet pijn. Pijn omdat diegenen die mij vertellen mij te begrijpen en te steunen, niet zien dat het vertrekken naar mijn eiland, mijn overleving inhoudt! Zonder mijn eiland had ik niet geweest waar ik vandaag ben.
Vraag ik me nu terecht af of waar ik nu ben wel zo’n goede plek is? Ik vertrouw er vandaag op dat de tijd het me zal zeggen. Ik vertrouw erop dat er een moment zal zijn in dit leven of het leven hierna, dat ik zal begrijpen dat alles nut heeft gehad. Dat alles wat ik heb gedaan en alles wat er zich heeft afgespeeld in mijn leven dat het werkelijk nut heeft gehad.
Het zou toch een behoorlijke koude douche zijn om je hoofd neer te leggen, noodgedwongen te moeten vertrekken naar de eeuwige jachtvelden en er dan achter te komen dat alles voor niks is geweest? Kelere zeg, daar moet ik toch niet aan denken!!!
De laatste maanden moest ik opnieuw beslissingen gaan nemen. Beslissingen die ik niet wilde nemen, maar ik had geen keus. Hoewel, dat is ook niet waar, een keus heb je altijd, ik kan er ook voor kiezen om niks te doen. Om geen beslissingen te nemen. Jeetje, erg vermoeiend mijn manier van denken!
Ik maak een keus, en de keus zal zijn om ervoor te gaan. Ik heb ervoor gekozen om op deze wereld te komen en ik kies ervoor om er ook echt alles uit te halen wat er uit te halen valt. Nu me toch even neerleggen bij het feit dat mijn volgende stukje behoorlijk hobbelig zal zijn maar verdomd als het niet waar is…
Ik zal het leven gaan krijgen waar ik als kind over droomde. Want als ik ergens in geloofde toen en dat nog steeds doe is dat al mijn dromen echt werkelijkheid zullen gaan worden.
Wie weet ben ik dan binnenkort toch een soort van Charmed-one mét een eigen Cole aan mijn zij 😉
Liefs Lua