Een van mijn grootste frustraties, en ik denk dat ik dit wel eens eerder aangekaart heb, is dat het werk dat ik voorheen deed prima was, maar ik meestal toch niet helemaal tot de kern kon komen.
Dat we samen, hard werkten maar er altijd toch nog wel een restantje overbleef.
Het restantje was niet zozeer enorm belemmerend, maar het was er wel.
Ik had geen idee nog hoe hier verder mee te gaan, hoe het zo voor elkaar te krijgen dat diegene die bij mij kwam met een probleem echt helemaal bevrijd ervan kon zijn. Echt vrij kon zijn van dit ongemak of ongemakken.
En inderdaad, daar kwam de opleiding hypnotherapie en ineens werd dat mogelijk! Ineens gingen er deuren open die zolang dicht waren gebleven en kon ik echt, maar dan ook echt een ander helpen.
De afgelopen maanden heb ik ook inderdaad velen mogen helpen om hun doelen te bereiken. Om los te komen van belemmeringen en zich vrij te kunnen gaan voelen in hun leven.
Toch viel mij ineens iets anders op. Er waren toch best veel mensen bang voor hypnose. In eerste instantie wist ik ook niet hoe hiermee om te gaan?
Zeker dat ik de ander respecteer hierin, maar het is moeilijk om zelf de mooiste ervaringen te hebben meegemaakt in hypnose en dit niet goed door te kunnen geven. Ja, met woorden, allerlei uitleg en voorbeelden, maar het gevoel dat erbij hoort is niet te beschrijven, althans, zeker niet wanneer degene waar je mee praat vanuit een angst spreekt.
Zo had ik de afgelopen maanden veelvuldig gesprekken over hypnotherapie. En met name was er één iemand die eigenlijk wel aangaf geholpen te willen worden, maar die angst om in hypnose te gaan was groot. Die was eigenlijk vele malen groter dan het probleem waar diegene mee zat. Het vertrouwen in mij was er wel, maar hypnose, nee dat was te angstig.
Twee weken geleden kwam er ineens een programma op de televisie. Een documentaire met als onderwerp, hypnotherapeuten in ziekenhuizen!
Ik heb dit gedeeld op mijn social media en zo ook heb ik deze persoon erover op de hoogte gebracht, want ik wist dat die mannen en vrouwen in witte jassen degenen waren waar deze persoon wel vertrouwen in had. Als zij zeggen het is helemaal oké, dan zou dit weleens wat rust kunnen geven.
Ik hoopte echt dat de angst die zo belemmerde om in hypnose te gaan hiermee wat meer op de achtergrond zou komen.En dat gebeurde. De angst werd iets minder, en het probleem dat er was, was inmiddels zo groot geworden dat het diegene´s leven compleet had overgenomen en het ging ook echt niet goed.
Eigenlijk om heel eerlijk te zijn, het ging heel erg slecht en daar was het moment dat er dan toch ineens gevraagd werd; “Wil jij mij alsjeblieft helpen?”
Ik was echt zo ontzettend blij met deze woorden! Ik wilde al zolang iets kunnen betekenen voor diegene maar mijzelf opdringen zou ik nooit doen. Het is en blijft altijd de keus van de ander, altijd! Het juiste moment is wanneer jij dit zelf voelt en uit jezelf besluit de stap te zetten.
We zijn inmiddels aan de slag gegaan. De eerste sessie was ondanks wat de mannen en vrouwen in de witte jassen vertelden echt wel super spannend. Want de angst was er zeker nog wel, maar de wens om het probleem op te gaan lossen was nu zo groot, dat er met heel veel moed de stap werd gezet om het door te zetten.
Wat mij heel erg bij is gebleven zijn de woorden die uit werden gesproken toen wij klaar waren; “Wat was dit heerlijk ontspannen! Het was inderdaad helemaal niet eng! Wat was dit bijzonder om mee te maken!”
Alleen dat was al geweldig om te horen, maar zeker ook om te zien hoe diegene dit zei. Volledig ontspannen en met een prachtige glimlach. Een waar cadeautje!
Het is bijzonder proces en die zijn we samen aangegaan. Ik weet dat wanneer we klaar zijn, dat moment zal aanbreken van vrijheid! Van echt weer vreugde en plezier kunnen ervaren.
Heb jij ook angsten wat betreft het in hypnose gaan en houd dit je tegen om dat wat jou belemmert in je leven aan te kunnen pakken? Misschien heb jij er dan ook iets aan om de uitzending, Hypnose op recept, te bekijken. Klik hier om deze te kunnen zien.