Vanochtend met een bakkie koffie achter mijn computerscherm.
Mails checken, agenda checken en nog wat andere werkzaamheden die waren blijven liggen omdat ik dit weekend drie volle dagen weg was.
Toen ik hiermee klaar was en buiten liep met mijn hond gingen mijn gedachten naar de afgelopen week en hoe die verlopen was.
Wat een week, wat een week! Zo raar geweest allemaal. Eerst was mijn jongste vanaf zaterdag weg naar Schotland. Super leuk natuurlijk maar jee wat was het hier stil!
Mijzelf maar gericht op werken en soort van ook het huishouden…hihihi soort van hoor, geloof mij als ik je zeg dat dit niet mijn hobby is!!!
Natuurlijk Hypnose-school afgelopen drie dagen. Super gaaf, het laatste blok want het is klaar. Klaargestoomd om op 9 juni examen te doen! Ik ga het echt missen, de weekenden, de intervisiegroep afspraken, mijn medestudenten.
Het zijn intensieve maar zeer zeker prachtige waardevolle maanden geweest. Onvoorstelbaar veel gebeurd sinds ik begonnen ben met de opleiding maar wat vooral bovenaan staat is dat ik als persoon zo anders in het leven ben gaan staan. Niet zo zeer anders als meer dat alles dat nog verstopt zat in mij, al het mooie, er nu allemaal uit aan het komen is en dat had zeker niet gebeurd zonder dit pad te hebben gevolgd. Dankbaarheid is wat dan zeker overheerst!
Tja een week kan bestaan uit super leuke dingen maar zeker ook zijn er soms ook minder leuke dingen. En voor mij was dit afgelopen week terecht te komen in een situatie waar ik vreselijk onrustig van werd. Voelde als vroeger, voelde oneerlijk, voelde vals aan. Voor mij was dit uiteindelijk snel opgelost en dat is maar goed ook want ook ik kan soms echt wel stappen in de valkuil van het piekeren. En dat is verre van fijn…
Onzekerheden kunnen wij op vele manieren voelen of ervaren. Het is namelijk niet altijd zo dat iemand die onzeker is zich specifiek op een bepaalde wijze gedraagt of handelt. Het is niet persé iemand die stil is, of zichzelf afzondert.
Soms zie je mensen die vanaf de buitenkant zo zelfverzekerd lijken te zijn maar wanneer je echt gaat kijken, gaat luisteren en voelen hoe zij in het leven staan en hoe zij reageren op het leven en anderen zie je ineens iets heel anders.
Vaak zijn het ook nog eens mensen die zich superieur gedragen ten opzichte van hun medemens. De uitstraling hebben, de houding aannemen dat ze beter zijn en beter weten dan wie dan ook. Dat zij het altijd bij het rechte eind hebben! En wanneer jij er anders over denkt ben je ineens dom of naïef!
Wat ik onder anderen heel erg moeilijk vind is omgaan met mensen die uithalen naar anderen. Ook al heb ik altijd aangegeven dat wanneer iemand je pijn doet, dit vaak voorkomt uit het stukje dat de ander pijn heeft en op die wijze zijn of haar eigen pijn niet wil ervaren…toch blijft het ook nog wel een dingetje voor mij.
Wanneer ik in een situatie terecht kom waar ik, vanuit mijn beleving, het gevoel heb dat er anderen onrecht wordt aangedaan, dan is dat best een strijd in mijzelf om te blijven beseffen dat de mens echt vanuit eigen pijn handelt in dit soort situaties.
En wat dacht je van meegetrokken worden in de negativiteit van anderen! Voor je het in de gaten hebt zit je helemaal in het verhaal en de mening en de ervaring van de ander en het voelt helemaal alsof het voor jou ook echt zo is…terwijl jij niet echt even de tijd hebt genomen om jezelf af te vragen of dit wel jouw mening is? Of jij je wel echt kunt vinden in het hele verhaal.
Toch kunnen wij heel snel vervallen in het gedrag, wat ik dan benoem als totaal niet voor jezelf denken! Jawel de bekende kudde schapen die allemaal bleh bleh bleh …achter elkaar aanlopen, en niet eens in de gaten hebben dat er misschien wel een ravijn voor ze ligt!
Ik merk dit op wanneer ik bestookt wordt met meningen van anderen, op een wijze die mij het gevoel geeft dat de intentie erachter is dat ik overtuigt moet worden van wat de ander zegt of denkt of vindt. Dat ze koste wat koste hun gelijk willen halen. Nog erger zelfs, dat ik ze gelijk moet geven!
Vaak dan ook nog eens stiekem, fluisterend en snel van onderwerp veranderen wanneer er iemand bijkomt waar het misschien over ging.
Ik zit vrij snel in mijn emotie en dat is zeker niet helemaal goed. Want emoties is niet het beste waar je naar moet luisteren op zulke momenten. Boosheid wordt woede, verdriet voelt als onmacht en afijn, ga zo maar door…niet handig in ieder geval om te gebruiken als leidraad in je reactie. Het is uiteindelijk strijd en wat mij betreft, strijd geeft alleen meer strijd.
Ik voel ook vrij snel in mijn lijf ook dan iets wat niet fijn is. Vaak is het ook dat ik het gevoel krijg dat het mij naar de keel vliegt.
Ik weet dat ik hierin niet de enige ben. Het is soms gewoon moeilijk om erachter te komen hoe hiermee om te gaan. Hoe om te gaan met mensen die zich superieur gedragen ten opzichte van anderen?
Houd jij je mond? Of ga je er juist tegenin? Betrap jij jezelf er misschien op dat je voor je het weet ook als een schaap achter de rest van de kudde begint te lopen om de lieve vrede te behouden? Of doe je wat ik over het algemeen (niet altijd, maar vaak) doe….je afzonderen, je compleet afsluiten voor diegene(n).
Meningen van anderen mogen er zeker zijn, en ik ben absoluut de eerste die zegt, luister ernaar, neem de tijd, maak ruimte voor de ander. Soms moet je even je dingen, je stress, je onrust, je chaos weg kunnen werken. Deze kunnen uiten bij een ander, zeker wel. Is helemaal niks mis mee.
Maar merk op wanneer het verder gaat dan alleen een mening willen delen, of een luisterend oor nodig hebben. Je merkt dit echt op de momenten dat jij je inderdaad gaat afvragen of jij dit wel wilt, of het wel goed voelt? Of dat het jouw mening is? Je merkt dit wanneer je gevoel verandert in iets dat niet zo prettig meer is!
Als volwassenen hebben we het heel vaak over pesterijen op school. Waar ik dan eigenlijk van schrik is dat we niet zien dat dit als volwassenen nog steeds gebeurd bij elkaar. Wanneer we er anders uitzien, worden we aan de kant gezet. Wanneer we een andere mening hebben, kunnen we afgezonderd worden van de groep. Wanneer we ons net iets anders gedragen of spreken dan de ander zijn we raar misschien.
Wanneer we dan ook nog voor onszelf op willen komen en willen aangeven dat het anders kan en mag, kunnen we ervaren dat we echt buiten de groep staan, weten we dat er geroddeld wordt en voelen wij ons misschien behoorlijk afgewezen. Zelfs als volwassenen doet dit pijn. Want er is geen verschil tussen pesten en roddelen!
Denk je dat deze gevoelens dan minder heftig zijn dan wanneer het om een kind gaat dat op school aan de kant wordt gezet door klasgenoten? We zijn volwassen en we hebben ondanks dat nog altijd dat kind in ons dat geliefd wil worden.
Toch zijn er een aantal dingen die je als volwassenen mag gaan leren mijn inziens. En precies dat, leren. Het gaan leren openstaan om het anders te doen.
Wanneer je ergens mee zit, spreek het uit, geef het aan en doe dit niet via via, doe dit niet door jouw emoties te bombarderen op anderen.
Doe dit niet door je superieur te gedragen!
Laat je behoefte los om superieur te zijn aan anderen. Dit is namelijk nergens voor nodig. Vaak dragen we dit uit door een ander even te laten weten dat we er heel anders over denken. Dat we zijn of haar mening niet delen en als toetje laten we dan ook vaak weten hoe verkeerd ze zitten.
Jouw mening doet er niet toe wanneer je deze alleen wilt opdringen en anderen wilt overtuigen van wat dan ook! Laat de ander zijn wie die is en wanneer jij het niet eens bent met leefstijl, uiterlijk of denkwijze, of waar jij dan ook voor jouw gevoel tegenaan loopt dan is dat jouw probleem. Dan is dat iets waar jij zelf aan mag gaan werken door jezelf af te vragen waar die behoefte vandaan komt om de ander te overtuigen van je gelijk en tegelijkertijd de ander een negatief gevoel mee te geven.
Wil dit zeggen dat je nooit je mening mag geven? Nee natuurlijk niet. Wanneer je die wilt geven of wanneer jouw mening gevraagd wordt geef die gerust, maar doe dit vanuit jouw zelf en niet om de ander te laten weten hoe verkeerd die zit, denkt of handelt. Of om de ander te overtuigen dat die met jouw mening mee moet, dat dit de waarheid der waarheden is!
Je hoeft je niet superieur te voelen, dat is een tekortkoming bij jezelf. Wanneer je weer zo´n moment ervaart waarin je koste wat koste de ander in wil peperen hoeveel beter en slimmer jij bent, stop dan even en vraag jezelf af wat het is dat jij in de ander ziet, dat je bij jezelf misschien wel zo vreselijk mist…
Wees je bewust van wat je doet, wees je bewust van je eigen gedrag. De energie die je dan steekt in het overtuigen van anderen en zeker als het gaat om iemand onderuit halen….steek die in het vinden van manieren die bij kunnen dragen aan positieve veranderingen.
Voor mij blijft het moeilijk, zoals ik al zei, in mijn emotie schieten gaat vrij snel wanneer ik in dit soort situaties terecht kom…voor mij hierin zeker nog altijd de les om het te leren los te laten. Mijzelf staande te blijven houden in mijn eigen mening en altijd mijn eigen weg te vervolgen omdat dit voor mij belangrijk is.
Aan de kant gezet worden, dat gaat bij mij niet lukken, want dit is de eerste stap dit ik zelf al zet…ik zonder mij zelf al snel af van de kudde.
Ik kan voor mijzelf denken, ik weet wat voor mij belangrijk is en ik weet dat wanneer ik ergens mee zit, dit ook zelf kan aangeven bij de ander. Het is inderdaad niet altijd even makkelijk maar voorop staat dan denk ik toch dat wanneer ik ga slapen dat ik weet dat ik mijn best heb gedaan de ander in zijn waarde te laten. Dat ik mijn best heb gedaan eerlijk te blijven, de communicatie zo open mogelijk te houden en meer kan ik dan inderdaad ook niet doen.