Gisteren, tijdens een gesprek met een zeer bijzondere vriendin, kwam het onderwerp onrechtvaardigheid naar voren. Vooral het stukje, iemand doet je onrecht aan!
Later op de avond en zo ook vandaag bleef dit door mijn hoofd spoken.
We denken inderdaad, over het algemeen, in ja of nee, iets is rechtvaardig of onrechtvaardig.
Want ja, er is wit en zwart, er is liefde en angst, er is leugen en waarheid. Zonder nacht is er ook gewoon geen dag, dus dat is wel logisch en duidelijk.
Wat er dan ook meteen aan samenhangt is dat wanneer je onrecht wordt aangedaan, dat dit dan iets is waar je niets mee kunt, het is tenslotte onrechtvaardig, wat je aangedaan wordt door een ander of anderen, of misschien een bepaalde situatie waar je in belandt.
Het gaat hierin dus om het woord dat eraan hangt, het is je aangedaan!
Maar ….wat zegt dat dan eigenlijk echt?
Dat je jezelf dus over laat aan het lot? Dat er nu eenmaal slechte dingen kunnen gebeuren en dan wat?
Hoe moet ik dit dan zien? Dat ik er rekening mee moet houden dat er toch elk moment in mijn leven mij iets aangedaan kan worden dat onrechtvaardig is en dat dit er dan voor zorgt dat mijn leven een bepaalde wending neemt die verre van positief is. Want laten we wel eerlijk wezen, niemand die zegt; “Hiep hoi, er is mijn onrecht aangedaan!”
Ik vind dat maar eng, en hoe meer ik daar dan bij stil sta, hoe meer ik mijn eigen kracht weg voel vloeien want, jee…wat als dit gebeurd? Ik heb dus uiteindelijk, hoe zeer ik ook mijn best doe om happy te zijn, geen enkele zeggenschap hierover. Dus kan zomaar zijn dat ik het allemaal voor niks doe, want wat als….?
Euhm… heel eerlijk, ik ken dat gevoel ook wel hoor, net als elk ander maar voor mij ligt het gevoel best heel ver weg. Zo ver weg dat ik het meer beschouw als een vage herinnering waar ik meestal niet zo goed meer bij kan.
Je kunt onrecht ervaren, je leest ergens iets over kinderen die gepest worden, dan voel je onrechtvaardigheid. Je ziet op het nieuws een bericht over een schietincident op een school waarbij doden zijn te betreuren, absoluut dat je dan onrechtvaardigheid ervaart.
Er wordt iemand ziek in je omgeving en overlijdt hieraan, misschien ook nog heel erg jong. Zeker kan dit een gevoel van onrechtvaardigheid geven.
Maar dit is niet waar ik het over heb, het gaat vooral om het woord “aangedaan”!
En hierover kan ik niet anders zeggen dat je dit echt zo niet hoeft te voelen, dat je dit absoluut anders kunt gaan zien en voelen en hiermee er ook voor zorgt dat je in je eigen kracht kunt blijven of terug keren.
Het woord aangedaan is mijn inziens zo verwoestend! Het breekt alles af wat jij aan kracht in jezelf hebt. Je maakt het namelijk eigen, je bevestigt hiermee dat jij geen enkele controle hebt over je leven.
Ik zal eens kijken of ik dit met een voorbeeld duidelijker weet te maken.
Zoek het verschil:
- Er is mij zoveel onrecht aangedaan door mijn ouders…
- Het is onrechtvaardig wat mijn ouders hebben gedaan…
Het verschil wanneer je dit hardop leest, is echt wel voelbaar.
Het eerste voorbeeld geef je misschien aan dat er iets mis met jou of beschadigt is in jou, want het is je aangedaan.
Het tweede zinnetje beschrijft hoe jij het handelen van je ouders ziet! Je geeft het een kleur, je hebt er een mening over.
Waarom is dit verschil zo belangrijk?
Omdat wanneer je het handelen van een ander niet eigen maakt, dus niet aanneemt als zijnde er is iets beschadigt, het is mij aangedaan. Jij veel meer in je kracht kunt blijven staan.
Hoe gaaf zou het zijn als jij je vrij kunt maken van het handelen van anderen!
Wat je bijvoorbeeld kunt doen is het op deze wijze bekijken, een wijze die je hierbij zeker kan helpen en rust kan geven. Al moet ik wel bekennen dat niet iedereen erg goed reageert op wat ik zo ga opschrijven.
Mijn manier van kijken naar bepaalde situaties, iets dat ik jaren geleden heb geleerd van Wayne Dyer, en zeker, soms vergeet ik dit ook even maar gelukkig kan ik mijzelf hier al snel ook weer op wijzen en de emoties die ik dan voel loslaten.
Waar heb ik het over?
Nou, stel je ervaart echt dat je onrecht is aangedaan, dan kun je dit veranderen, loslaten als het ware. Laat het volgende eens door je heen gaan: Een ieder handelt vanuit zijn eigen ervaringen en dus door middel van de emoties die hierbij gevoeld worden?
Om dan het voorbeeld te gebruiken die ik eerder gaf. Je ouders, jij hebt het gevoel dat zij je onrecht hebben aangedaan want zij zijn er nooit voor je geweest of misschien heb je te maken gehad met mishandeling of verwaarlozing. Allemaal niet fijn natuurlijk en jij hebt daar vandaag nog steeds een probleem mee.
Wat als je dit loskoppelt en kijkt naar hen en de situatie, los van je emoties. Wat zie je dan? Zie jij iemand die weet wat die deed? Die snapte dat het anders kon en moest? Zie jij iemand die weet dat het beter en anders kon?
Wat nu als je hierbij stilstaat: Mijn ouders handelden vanuit hun eigen pijn, en hierdoor deden ze wat ze deden.
Je doet wat je doet met de kennis die je hebt, en wanneer je beter weet zal je ook beter doen!
Niet meteen steigeren, niet meteen denken dat ik gedrag zomaar goedpraat hiermee. Ik zeg hier ook niet mee, dat in dit aangedragen voorbeeld de ouder(s) geen keus hadden, want zeker wel kun je ook kiezen om anders te doen.
Maar stel, stel je eens voor dat jij nu iemand in gedachten neemt waar jij het gevoel bij hebt, die heeft mij echt onrecht aangedaan en ik heb er tot de dag van vandaag nog problemen mee. Neem die persoon en situatie(s) maar in gedachten en vervang dan eens de laatste zin met:
Ik vind het oprecht onrechtvaardig wat diegene heeft gedaan. Maar ook weet ik dat mensen handelen en reageren vanuit hun eigen pijn. Zou die beter weten, zou die beter doen.
Los dit meteen alles op, nah waarschijnlijk niet, althans heel soms dan. Maar wat het wel doet is dat jij niet de pijn van een ander aanneemt als zijnde de jouwe en dit verder met je mee gaat dragen.
Het is dan niet meer zo dat er iets mis is met jou omdat een ander besloot je dat te geven en jij geen keus hierin hebt gehad.
Maar waar wilde ik eigenlijk naartoe met dit hele verhaal? Oh ja…dat ik eigenlijk schrok van het idee dat er echt mensen zijn, hiermee bedoel ik trouwens niet mijn vriendin hoor, dit was gewoon een interessante discussie die wij hadden!
Maar ik wijk weer eens af, zeer vermoeiend soms pffffff, duswaar was ik? Oh ja, ik schrok echt van het idee dat er echt mensen zijn die denken dat wij niet veilig zijn in deze wereld, dat we die overtuiging mee kunnen dragen en dus wanneer we iets meemaken, iets dat naar is, ons dus iets is aangedaan, we er niks mee kunnen.
Niet doen hoor! We ervaren inderdaad leuke en ook zeker wel minder fijne dingen in ons leven, soms gaat dingen makkelijk en soms wat moeizamer maar weet, jij bepaalt echt uiteindelijk altijd wie jij bent, wat je wilt, wat je doet en hoe jouw leven mag gaan worden.
Het is een avontuur die je hier op aarde mee mag maken en ga niet in het gevoel zitten dat dit een spelshow waar elk moment dat je aan het rad draait het lot je kan treffen en je dan compleet buiten spel ligt!
Geniet en vier, ongeacht!
Liefs, Lua